Het heeft even geduurd, maar het is dan toch gelukt: er hebben zich huurders gemeld voor het herenhuis aan de Bouriciusstraat in Arnhem. Het enorme pand stond al maanden leeg. Niet zo vreemd, want eigenaar Van Bommel had aangegeven er gedurende de periode dat hij voor zijn baas in Kenya werkt, 1800 euro per maand aan huurpenningen voor te willen vangen.
Het is een keurig stel dat zich bij makelaar Barendsen heeft gemeld. De heer en mevrouw Vermanen, zo stellen ze zich voor. Het echtpaar zegt te wonen in Spanje, maar wil nu enige tijd in Nederland doorbrengen.
"Drie verdiepingen", zegt Barendsen. De makelaar gaat de Vermanens voor in de woning. "Kijk, hier is de badkamer. Een verdieping hoger is er nog een. En kijk eens wat een tuin." Hij wijst door het raam aan de achterzijde, waar een kastanje bloeit.
"Wat een mooi kleed", zegt mevrouw Vermanen, duidelijk onder de indruk. "Wel fijn zeg, dat het huis zo goed onderhouden is." Terug op het makelaarskantoor zetten de nieuwe huurders hun handtekening onder een contract voor zes maanden. Voor de bemiddeling rekent de makelaar een maand huur extra.
Prettige mensen, het echtpaar Vermanen. Stipt ook, concludeert Barendsen, want ze betalen de huur elke maand keurig op tijd. Als in de vijfde maand Barendsen het huurbedrag niet krijgt bijgeschreven, wekt dat bij hem niet onmiddellijk argwaan. Zodra blijkt dat het 06-nummer van Vermanen niet meer in de lucht is, voelt de makelaar zich al wat minder lekker. Toch maar eens even ter plekke poolshoogte gaan nemen.
Hij steekt de sleutel in het slot, zwaait de voordeur open en de schrik slaat hem om het hart. De woning is een ravage. Kleden zijn van de vloer getrokken, her en der verspreid over de muren zitten gapende gaten en het stinkt er als op een mestvaalt. Op de tweede verdieping wordt het Barendsen duidelijk waarvoor de huurders het pand hebben gebruikt: hier heeft een wietplantage gestaan. Dat zal huiseigenaar Van Bommel niet zo fijn vinden.
Wiet telen is voor sommige mensen een leuke bijverdienste. Je mag een paar wietplanten voor eigen gebruik hebben, tegenwoordig. Als vorm van verdienste is de teelt verboden. Het is niet toegestaan je oogst te verhandelen. Jammer, want zo’n thuisteler loopt op die manier toch al gauw jaarlijks een paar duizend euro mis.
Vermanen hoort kennelijk tot de mensen die het wat grootschaliger aanpakken. Problemen als stroom vretende belichtingsinstallaties en wietstank wil je niet in je eigen woning. Huur het huis van een ander en zorg dat je je op tijd uit de voeten maakt. De verhuurder heeft dan pech. In dit geval was Van Bommel de pechvogel.
Als de makelaar Van Bommel opbelt, hoort hij de man in Kenya ontploffen. "Aangifte! Doe onmiddellijk aangifte!" De politie kan meteen aan de slag met een kopie van het rijbewijs. Dat had Vermanen overlegd bij het tekenen van het huurcontract. Een makkie voor de politie, zou je toch zeggen. Een maand later is er van de politie nog geen nieuws. Dat schiet niet op. Als je schade op iemand wil verhalen, moet je wel weten waar-ie zit en of hij bezittingen heeft. Van een kale kip kun je niet plukken.
Dus laat Van Bommel een onderzoeksbureau op de zaak zetten. Uit de informatiebanken waarop zulke bureaus geabonneerd zijn, komt voor Vermanen echter geen adres naar boven. Hij staat nergens ingeschreven. Gelukkig duikt ergens wel het prepaid 06-nummer op. Het staat op de website van een sportschool. Vermanen heeft ooit deelgenomen aan een spinning marathon - wedstrijdfietsen op een fitnessapparaat - en de sportschool had de gegevens van de deelnemers op het internet gezet.
De speurders van het onderzoeksbureau weten wat hen te doen staat. Op naar de sportschool. Het personeel herkent de man van de foto op het rijbewijs. Hij komt eens per week een uur langs om aan cardiofitness te doen. Overgewicht.
Twee dagen later is hij er weer. Als hij de sportschool verlaat, zitten de twee speurders hem op de hielen. Ze volgen hem naar huis. De man heeft het niet in de gaten. Hij gaat naar een huis in Oosterbeek.
Eventjes bij het kadaster informeren. Het huis staat op naam van ene mevrouw Vermanen. Even later zien de observanten ook haar thuiskomen. Eventjes de makelaar bellen. Barendsen herkent de huurster van het vernielde pand aan de hand van de beschrijving die de speurders geven. Wat blijkt? Zij is niet de echtgenote, maar de zuster van de huurder.
Ook de zuster had het huurcontract getekend. Aangezien zij de eigenaar van de Oosterbeekse woning is, heeft gedupeerd huiseigenaar Van Bommel nu iets in handen waar hij wat mee kan. Zodra hij een beslagvergunning heeft, kan hij beslag laten leggen op het huis van de zuster.
Download brochure