Visitekaartjes

De opbeller klinkt kwaad. Er is ook genoeg reden om kwaad te zijn, want een gladde jongen heeft hem een factuur van drieduizend euro in de maag gesplitst. “Ik hoop dat u mij wél fatsoenlijk gaat behandelen”, snauwt de man over de telefoon tegen de medewerker van het onderzoeksbureau waarbij hij om hulp aanklopt.

“Laten we beginnen, meneer, vast te stellen dat u niet door ons, maar door iemand anders bent bedrogen. Ons hoeft u dus niet af te snauwen en u kunt gewoon vriendelijk zijn”, zegt onderzoeker Erik Palmen kalm.

De boze klant is directeur/eigenaar Geert Peck van Peck’s Badkamers & Sanitair uit Groesbeek. Als hij laat in de middag langskomt, is hij al wat rustiger. Zijn verhaal klinkt de speurders van het onderzoeksbureau bekend in de oren. “Het kan me niet schelen hoeveel het kost”, bromt Peck, “maar die oplichter neem ik te pakken. Zorgt u maar dat u alle gegevens boven tafel krijgt zodat ik naar de rechter kan stappen.” Pecks verhaal begint met een telefoontje dat hij kreeg van een bedrijvengids.

“Meneer Peck? Met Freek Dorpel van uitgeverij Totaalgids uit Apeldoorn. Wij zijn momenteel bezig onze bedrijvengids voor het komende jaar te actualiseren. De burgemeester van Groesbeek had uw bedrijf genoemd als één van de visitekaartjes van uw gemeente en zou het daarom op prijs stellen als u meewerkte aan onze gids.

” De burgemeester? Die had zijn bedrijf aanbevolen? Pecks ego was gestreeld. Nu moest Dorpel de week erop toevallig in Groesbeek zijn en hij wilde graag persoonlijk even langskomen om te laten zien wat Totaalgids de ondernemer te bieden had. “Welkom, maar één ding wil ik meteen kwijt”, zei Peck toen Dorpel bij hem over de drempel stapte. “Ik ga niet adverteren in uw bedrijvengids.” “Geen enkel probleem.” Dorpel lachte vriendelijk. “Kijk, dit is onze gids. Wat we graag willen, is in de volgende editie een interview met u publiceren, omdat u immers het visitekaartje van deze gemeente bent. Van zo’n publicatie profiteert iedereen, tot aan de gemeente toe.”

De vertegenwoordiger van Gidstotaal pakte wat brochures en een fotomapje over zijn bedrijf uit zijn koffertje. “Kijk”, zei Dorpel, “u weet wel wie dit is.” Hij wees op een foto van zichzelf met naast hem de Groesbeekse burgemeester, ter illustratie van zijn eerdere verhaal. “Als u nu akkoord gaat, neem ik u dat interview af.” Het vraaggesprek duurde ongeveer een uur. Dorpel had zich goed voorbereid en stelde relevante vragen over het bedrijf, de directeur en diens werk. Peck is een behoedzaam man, maar met de professionaliteit die Dorpel uitstraalde, had die zijn vertrouwen weten te wekken.

"Kijk”, zei Dorpel tenslotte, terwijl hij een oude uitgave van de bedrijvengids pakte, “zo gaat het er uitzien.” Peck zag een verhaal met een kleine foto van de geïnterviewde. “Zo’n foto erbij geeft het verhaal meteen meer cachet. Is ook goed voor uw zaak. Zullen we die er maar bij plaatsen?” Dat leek Peck een goed idee. “Daarvoor moeten we u wél iets berekenen”, zei Dorpel, “maar het is niet duur: maar tien euro per millimeter.” Tien euro per millimeter, zo’n uitgave valt te overzien. Of Peck daar dan even voor wilde tekenen.

Vier weken later viel de nieuwe bedrijvengids bij Peck in de bus. Bladeren, bladeren, bladeren, maar dat interview kon hij zo snel niet vinden. Wel stuitte hij op een paginagrote foto van zichzelf. Een geslaagde foto, dat wel, Peck stond er goed op. Maar eh... oeps, moest hij daarvoor niet betalen per millimeter? Inderdaad, de bijgesloten factuur vermeldde een bedrag van 3000 euro exclusief btw. Peck is klaar met zijn verhaal en begint opnieuw te snuiven.

“Weet u waar ik zin in heb?”, zegt onderzoeker Palmen. “Een borrel. En volgens mij kunt u er ook wel eentje gebruiken.” Bij het tweede glaasje is directeur Peck weer kalm. “Blij dat ik ten minste iets voor u kan doen”, zegt Palmen, terwijl hij nog eens inschenkt. “Maar wat die bedrijvengids betreft, ben ik toch bang dat ik u moet teleurstellen.”

Palmen legt uit dat een contract ook geldt als er vervelende dingen in staan. En onder het contract voor tien euro per millimeter staat immers Pecks handtekening. Dat er niet instaat om hoeveel millimeter het zal gaan, doet Peck nu de das om. En dat de bedrijvengids waarschijnlijk in een oplage van één exemplaar – dat van Peck – is verschenen, doet er niet toe. Peck nipt mistroostig aan zijn derde glaasje.

“Heeft mijn advocaat me ook al gezegd. Volgens hem heb ik geen poot om op te staan.” “Ik kan u bij wijze van schrale troost het volgende zeggen”, zegt Palmen, “en dat is, dat er nogal wat mensen zijn die hier intuinen. U bent lang niet de enige. Dat soort louche types als die Dorpel met zijn gladde praatjes weet precies hoe ze een contract zo moeten opstellen dat ze daarna door een rechter nog in het gelijk worden gesteld ook.

Soms is het formulier dat een ondernemer tekent om van een dienst af te komen zo gesteld dat de annulering juist een opdracht blijkt te zijn. Dan zit de onoplettende klant een paar jaar vast aan een dienst die hij niet wil. Kijk maar eens op de website www.fraudemeldpunt.nl. In dat soort gevallen, als uw handtekening ergens al onder staat, kan onderzoeksbureau noch advocaat meer iets voor u betekenen.