Zelf oplossen of een bureau inschakelen? De directie weet het even niet. Een telefoontje van Jolanda Planque geeft de doorslag. Dit is geen klus meer voor de directie. Hier moeten beroepsspeurders aan de slag. "Meneer Hendriks", zegt Jolanda, medewerkster van cosmeticaproducent Larido in Westervoort, "ik laat net m’n hond uit en loop voorbij het werk; zie ik de auto van meneer Manders staan. Dat is toch niet gewoon, om negen uur ’s avonds? Ik dacht, ik bel u meteen."
Carel Manders is magazijnmedewerker bij Larido. De fabriek is dicht. Jolanda heeft gezien dat Manders het magazijn in- en uitliep en spullen in zijn auto laadde. Bedrijfsleider Sjoerd Hendriks legt meteen verband met een vervelende gebeurtenis van een maand eerder. Hij kreeg een telefoontje van een belangrijke afnemer, een drogisterijketen. Daar hadden ze Larido’s meest populaire antirimpelcrème Jovita aangeboden gekregen tegen een verdacht lage prijs.
Het bleek om een afgekeurde partij te gaan die had moeten worden vernietigd omdat de ingrediënten in foute verhoudingen waren gemixt. Hoe deze partij toch op de markt was gekomen, was een raadsel. "Een onderzoeksbureau?", vraag Hendriks’ vrouw onder het avondeten als hij vertelt wat er op het werk aan de hand is. "Is dat niet hartstikke duur? Weegt dat wel op tegen de kosten van de schade?" Hendriks helpt zijn vrouw uit de droom. Larido produceert hoogwaardige crèmes waar niet alleen mensen op leeftijd naar grijpen als ze rimpels of vlekjes te lijf moeten gaan, maar ook jongere mensen, die de plastische chirurg liefst zo lang mogelijk uitstellen. In hoogwaardige producten gaat veel geld zitten voor research and development, kortweg R&D, oftewel onderzoek en ontwikkeling. De markt wordt steeds veeleisender en de concurrentie zit ook niet stil.
Het onderzoeksbureau begint met de observatie van Manders. De speurders merken onmiddellijk dat ze op een interessant spoor zitten. Bijna dagelijks haalt Manders uit de berging onder zijn flat vaten vandaan die hij naar diverse adressen in de buurt brengt. Meestal gaat het om opslagloodsen op industrieterreinen. Helemaal zeker van hun zaak zijn de speurders niet. Manders is net vrijgezel geworden en de flat waar hij de spullen weghaalt, is van zijn kersverse ex-vriendin. Misschien slaat hij tijdelijk zijn persoonlijke bezittingen op. Op de fabriek van Larido komen camera’s te hangen. Magazijnchef De Leeuw komt tijdens een pauze in gezelschap van drie medewerkers met een lading pakketjes naar buiten. Als ze het magazijn weer binnenlopen, registreert een camera het ontbreken van de pakketjes. Even staan de mannen nog samen op de aanwezige weegschaal, om vervolgens weer naar buiten te lopen.
Goeie gesprekstof, die gebeurtenissen, vinden de speurders. Ze nodigen Manders uit. Die wil wel meewerken aan het onderzoek, maar stelt voorwaarden. Als Larido afziet van vervolging, zal hij openheid van zaken geven. De directie doet dat niet graag, maar ja, het is wel belangrijk om erachter te komen wat er precies aan de hand is, dus vooruit dan maar. "Ongeveer één jaar", antwoordt Manders op de vraag hoe lang hij al illegaal bezig is. In die tijd heeft hij enkele vaten met smeercrème uit de fabriek weten te ontvreemden. "Maar ja", verzucht Manders, "je kunt moeilijk crème in zestiglitervaten aan de man brengen." Van lieverlee begon Manders zelf maar fabriekje te gaan spelen. Hij stal ook verpakkingen en etiketten uit de fabriek. Hij huurde een handlanger in om de verpakkingen te vullen en de etiketten erop te plakken. Daarnaast ontvreemde Manders ook hele pallets met kant-en-klare producten.
Zo bouwde de magazijnmedewerker een imposant magazijn op met ongeveer tienduizend potjes en flesjes. Die moest hij nog wel zien te slijten. In het criminele circuit dook hij een man op die de producten voor een fractie van de groothandelsprijs overnam. Het moet deze man zijn geweest die de drogisterijketen benaderde. "Heel simpel", zei Manders, gevraagd naar de methode van de diefstallen. "Een kind kan de was doen: er is helemaal geen controle. Bovendien stal ik op kleine schaal en ik ben heus niet de enige bij Larido die dat doet."
Als de speurders de camerabeelden bekijken, blijkt dat Manders niet loog. Geconfronteerd met de beelden bekennen magazijnchef De Leeuw en zijn drie medewerkers dat zij shampoo hebben gestolen. "Was de eerste keer", zegt De Leeuw. "En het was voor onszelf, niet eens voor de handel." Na deze klus is het onderzoeksbureau nog niet klaar. Bij Larido is werk aan de winkel: hoog tijd om integriteit onderdeel van de bedrijfscultuur te maken. Het personeel moet leren wat wel en niet mag, en welke sancties werknemers kunnen verwachten als ze de regels schenden.
Dat soort ‘bijscholing’ is nog zo’n specialiteit van het bureau.
Download brochure