Manfred Florijn heeft een aardige baan bij een meubelhandel en een leuke vriendin, waar hij erg gek op is. Bij het meubelbedrijf waar Manfred werkt, zijn veel - mannelijke - collega’s die hem stiekum benijden, want hoe komt de toch wat saaie boekhouder aan zo’n mooie meid? De jaloerse blikken zijn overal als ze zien hoe Manfred regelmatig door zijn hoogblonde vriendin wordt opgehaald in haar snelle cabrio. Dat de boekhouder de laatste tijd wat gespannen overkomt, vinden ze niet zo vreemd. Want, zo fantaseren de collega’s, het zal wel de nodige energie kosten als je zo’n vriendin hebt. Bovendien gaat het de laatste tijd wat minder goed bij de meubelhandel en iedereen moet een tandje bijzetten om de boel draaiende te houden.
Ook de externe accountant van de meubelhandel, Patrick Seelen, doet zijn best om de financiën van zijn opdrachtgever op orde te houden. Totdat hij op zekere dag een vreemde nota ontdekt tussen de stapel facturen. Het gaat om een factuur van een recherchebureau. De rekening is stevig en de accountant vindt het vreemd dat hij niets weet van een rechercheonderzoek. Is er iets aan de hand bij de meubelhandel? Lopen er dieven rond? Hij kijkt nog eens goed naar de factuur en vindt de rekening er vreemd uitzien. Seelen begint het vermoeden te krijgen dat er sprake is van facturatiefraude. Dat is een in het bedrijfsleven veel voorkomende fraude waarbij het gaat om nepfacturen: rekeningen dus voor diensten en/of goederen die nooit zijn geleverd.
Zo’n nepfactuur wordt doorgaans op de grote hoop gelegd. Het bedrijf dat op de factuur staat, kan echt zijn, maar het rekeningnummer waar het geld op over moet worden gemaakt, hoort meestal niet bij het bedrijf. Het rekeningnummer is meestal van de fraudeur. Vaak blijkt het te gaan om een medewerker van de administratie die facturen ook kan accorderen. Als niet regelmatig zeer nauwkeurig word gecontroleerd of alle facturen ook daadwerkelijk kloppen en als de fraudeur voldoende zelfbeheersing heeft om het aantal nepfacturen te beperken en als hij ook nog de bedragen niet te hoog maakt, kan het zeer lang duren voordat de fraude boven water komt. Tenzij je een factuur van een onderzoeksbureau vervalst!
Accountant Seelen heeft vaker te maken gehad met facturatiefraude. Hij besluit dan ook het onderzoeksbureau te bellen. "Goedemiddag, u spreekt met Patrick Seelen van administratiekantoor Mattheij. We hebben in het verleden wel eens contact gehad in een zaak waar een forensisch accountant van jullie bedrijf bij betrokken was. Wij zijn op dit moment bezig met het opmaken van de boekhouding van Meubelhandel Van der Steijn in Nieuwegein en ik kom hier een nota van jullie tegen van drieduizend euro. Volgens die rekening zou het gaan om een intern onderzoek. Maar eerlijk gezegd vind ik de nota er vreemd uitzien. En als de bedragen en het aantal uren kloppen zou dat betekenen dat jullie je uurtarief zo ongeveer gehalveerd hebben!"
Bij onderzoeker Erik Palmen van het recherchebureau gaat geen belletje rinkelen, hij kan zich geen onderzoek bij de meubelhandel herinneren. "Wat is het factuurnummer?", vraagt hij.
Seelen: "Dat staat bovenaan de brief, het nummer is 20060015." Palmen fronst zijn wenkbrauwen. "Dat is onmogelijk, wij hanteren een heel andere opbouw van onze factuurnummers. Kun je de factuur niet even faxen?"
Als de fax binnenkomt, is direct duidelijk dat het om een vervalsing gaat. De fraudeur heeft het bedrijfslogo van het onderzoekbureau van internet geplukt en dit drie keer naast elkaar boven aan de factuur gezet. Het geheel ziet er zeer gekunsteld uit. En wat iedereen al vermoedde: ook het rekeningnummer is niet van het recherchebureau!
Erik Palmen twijfelt dan ook niet meer. Hij is er zo goed als zeker van dat hier sprake is van fraude. Hij maakt een afspraak met de accountant en met directeur Desiderius Stoeltjes van de meubelhandel. "Eigenlijk zijn er maar twee personen die de facturen vervalst zouden kunnen hebben", zegt directeur Stoeltjes. "Dat zijn onze boekhouder Manfred of zijn assistente Michelle." Het is Manfred die zijn paraaf ter goedkeuring op de nota heeft gezet, dus lijkt hij de aangewezen man om eens mee te gaan praten.
Toch wordt afgesproken dat de onderzoekers met zowel de boekhouder als met zijn assistente gaan praten. Voordat de gesprekken worden gehouden, doet het recherchebureau eerst nog een kort achtergrondonderzoek naar beiden. Het blijkt dat Manfred de laatste maanden diverse deurwaarders achter zich aan heeft gehad. Wellicht een motief? Helaas valt het bankrekeningnummer op de nota niet te achterhalen.
Het gesprek met Manfred duurt niet lang. Binnen dertig minuten hebben de onderzoekers een bekentenis. Het bankrekeningnummer blijkt van zijn vriendin te zijn. Monique is niet alleen mooi, maar heeft ook luxe wensen. En om die te vervullen moest hij haar rekening steeds aanvullen. Zijn fraaie vriendin had geen idee dat Manfreds baan als boekhouder daarvoor veel te weinig oplevert. Voor haar had hij zich daarom steeds dieper in de schulden moeten steken.
Manfred had gehoopt dat niemand zou doorvragen over een factuur van een recherchebureau. Hij ging ervan uit dat de informatie over de inzet zo’n bureau meestal vertrouwelijk is en maar bij een select groepje bekend is. En dat was een misrekening. De volgende factuur van het recherchebureau zal wél echt zijn, maar in ieder geval lang niet zo hoog als de valse! En Manfred? Die moet natuurlijk boeten voor zijn fraude. Hij wordt ontslagen, moet alles terugbetalen én hij moet op zoek naar een nieuw vriendinnetje.
Download brochure