Els werkt als controller bij een bank. Cijfertjes, vergaderingen, adviezen schrijven, dat soort werk. Een saaie meid, die Els? Niet echt. Ze is vrijgezel en geniet van de mogelijkheden die dat biedt. Over seks doet ze niet moeilijk en van experimentjes is ze niet vies.
"Wat doe jij komend weekend?" Aan de lijn is Anke, haar ‘partner in crime’. Anke leest een advertentie voor, uit een regionaal dagblad. Twee heren zoeken twee dames voor een spannende avond. Snel wat e-mailen. Het klikt. Een telefoongesprek. Het klikt nog steeds. De twee heren, Richard en Peter, zijn hoogopgeleid, hebben gevoel voor humor en zijn direct. Precies wat Els en Anke in mannen leuk vinden. Ze spreken af.
Wat begint in een restaurant, eindigt in bed bij Anke thuis. Els amuseert zich met Richard, Anke doet het met Peter. Na het afscheid, de volgende ochtend, beseft Els dat ze Richard toch wel heel erg leuk vindt. Ze stuurt hem een mailtje: zullen we nog een keer afspreken?
Richard wil wel. Ze gaan gezellig uit eten. Daarna brengt Richard de nacht door bij Els. Dit is hem, denkt Els, als Richard de volgende ochtend is opgestapt. Dit is de man van haar dromen. Ze stuurt hem een mailtje om nogmaals af te spreken.
‘Undeliverable’, krijgt ze terug. Haar pogingen om opnieuw te mailen, stranden allemaal. Opbellen kan ze hem ook niet, want die ene keer dat hij haar belde, verscheen er geen nummer in het schermpje van haar telefoon. Richard is en blijft zoek. Els slikt haar teleurstelling weg. Het is niet haar eerste desillusie, dus ze is er vrij snel overheen. Na een paar weken denkt ze niet meer aan haar mysterieuze minnaar.
"Dag Els, met Arthur." Aan de lijn een vriendje van weleer. "Ik heb een nieuwe vriendin", zegt Arthur, "en daarom heb ik me medisch laten testen. Dat moet jij nu ook laten doen, want ik blijk Aziatische syfilis te hebben. Dat moet tijdig behandeld worden, want anders is er niets meer aan te doen en ga je dood."
Langzaam dringen de consequenties van Arthurs telefoontje tot Els door. Niet alleen moet ze zelf naar de dokter, maar ook moet ze al haar vorige minnaars op de hoogte stellen. Syfilis is geen grapje, en zij kunnen de ziekte via haar hebben gekregen. Ook Richard moet ze op de hoogte brengen, maar hoe? Ten einde raad stapt ze naar een onderzoeksbureau.
"Er is maar één manier om die man te vinden", zegt een onderzoeker op het bureau. "We moeten aan de regionale krant vragen wie de advertentie had gezet waar u op had gereageerd." "O nee, meneer", zegt de gepantserde dame van de advertentieafdeling. "Wij respecteren de privacy van onze adverteerders. Onze krant kan niets voor u betekenen."
"Maar wij wel voor u", zegt de speurder. "Als u ons vertelt wie de adverteerder is, plaatst hij misschien ooit nog eens een advertentie bij u. Anders bent u een klant kwijt, want dan gaat hij dood." De dame is onvermurwbaar. "Regels zijn regels." Ook haar chef weigert hardnekkig. "Luister eens, meneer, we kunnen moeilijk voor elke dodelijke ziekte de privacyregels gaan schenden." Het onderzoeksbureau besluit het over een andere boeg te gooien en legt een dossier aan. Met doktersverklaringen waaruit urgentie spreekt en met informatie over de ziekte stappen de speurders naar de directie.
Bij de krant is het zoals overal: op hoger niveau kun je wel een zinnig gesprek voeren. De directie hoort het verhaal aan, kondigt aan zich te zullen beraden en zegt toe op korte termijn met een antwoord te zullen komen. Dat antwoord komt de volgende dag: de krant werkt mee. De speurders krijgen naam en adres van de adverteerder. Het gaat om Richard. Hij had tegenover Els zijn echte naam gebruikt.
Het onderzoeksbureau belt op. "Een advertentie? Die zou ik geplaatst hebben?" Richard klinkt verbaasd, maar uiterst kalm. "Hoe komt u erbij? U bent echt aan het verkeerde adres, hoor. Ik ben al jaren gelukkig getrouwd. Zoiets zou ik nooit doen." De speurders hebben er niet van terug. Deze man klinkt zo overtuigend dat ze beginnen te twijfelen of ze de juiste man wel te pakken hebben. Als ze uitleggen waarom ze bellen, blijft Richard stoïcijns. "Succes met uw zoektocht naar de man die u echt moet hebben." Nader onderzoek had al uitgewezen dat Richard getrouwd is en kinderen heeft. Een ontkenning ligt dan wel voor de hand. De onderzoekers besluiten om Richard dan maar persoonlijk op te zoeken. Natuurlijk willen ze hem privé geen schade berokkenen, dus maken ze een afspraak via zijn werk. Bij dat persoonlijke treffen melden ze hem opnieuw wat voor hen de reden is om contact te zoeken. Hij geeft toe dat hij de gezochte man is.
Richard is zeer aangedaan. Hij zal ook zijn vrouw moeten inlichten, want ook zij moet zich laten onderzoeken.
Download brochure